Herinneringen aan tsunamie...
29 juli 2014 - Kota Kinabalu, Maleisië
Hier weer even een update. Inmiddels zit ik alweer in Maleisie, wat gaat de tijd toch snel!
In Sri lanka heb ik nog een paar hele gezellige kustplaatsjes aangedaan met prachtige stranden. Heel vaak hadden we een heel strand voor ons alleen of met een handjevol toeristen. Wuivende palmbomen, het ruisen van de zee en de zon op je lijf... fantastisch. De kwallen lieten ons gelukkig met rust...
Ook een lesje yoga gedaan bij een hotelletje. Dat was lang gelden zeg! Even de stramme ledematen oprekken. Dit was bijna direct aan zee, dus ook hier weer het gebeuk van de golven op de achtergrond.
Gelukkig heb in het Yala nationaal park kuddes olifanten gezien (met kleintjes erbij.. aaaawwwww!) En 2 luipaarden. Helemaal onder het stof gecrossed na de safari, maar wel gaaf.
Onderweg aan de kust zag ik trouwens overal nog wel herinneringen aan de tsunamie. Veel kerkhoven recht aan het strand, monumenten en verlaten huizen, waarin de eigenaars nooit meer zijn teruggekeerd. Heb ook wat mensen gesproken die de tsunamie hebben mee gemaakt. Indrukwekkend....
Nu alweer 5 dagen in Maleisie. Het aankomen in Kota Kinabalu voelde voor mij een beetje als terugkeren in bekend terrein. Misschien is het omdat ik al eens op het westelijk schiereiland ben geweest of misschien ligt het aan het feit dat de mensen je hier wat meer met rust laten. Dat voelt wel een beetje als een verademing vergeleken met Sri lanka, waar iedereen je op straat aanhoudt om te vragen of je een tuktuk nodig hebt, waar je vandaan komt en of je getrouwd bent. Bij die laatste vraag heb ik de waarheid vaak wat uitgebreid door te zeggen dat ik getrouwd ben en kinderen heb om te voorkomen dat ik direct mee naar huis wordt genomen door deze en genen voor een huwelijk. Scheelt een hoop gedoe. Ze snappen vaak niet wat een alleenstaande, ongehuwde vrouw alleen zo ver weg van huis doet...
Vandaag wezen raften. Dat was erg leuk. Het water van de rivier stond door de droogte van de laatste tijd niet heel erg hoog, maar voor mij was het toch wild genoeg. 1 keer gekapseisd en allemaal uit de boot gefikkerd. Maar gelukkig niemand verdronken. Prachtige omgeving, dwars door de jungle. De heen - en terugweg met het boemelstoomtreintje was ook een hele belevenis.
Even een paar dagen rustig aan (het geld vliegt werkelijk uit mijn portemonnee!!) En dan het avontuur dat mount Kinabalu heet. De top is zo'n 4 km. Niet zo hoog als de Kilimanjaro die ik ooit heb gelopen, maar zeker een uitdaging...
Daar ga ik me de komende dagen fysiek en mentaal eens even op voorbereiden...
Hoe is het trouwens met de regen en waterschade bij jullie? Hier ook 2 dagen flinke regen gehad...
Voor degenen die moeten werken: werk ze en voor degenen die vakantie hebben: geniet ervan!
En speciaal voor Erik Jan: heel veel beterschap en sterkte, hoop dat het allemaal een beetje meevalt en ik denk aan je hoor!
Knuffels Miranda.
In Sri lanka heb ik nog een paar hele gezellige kustplaatsjes aangedaan met prachtige stranden. Heel vaak hadden we een heel strand voor ons alleen of met een handjevol toeristen. Wuivende palmbomen, het ruisen van de zee en de zon op je lijf... fantastisch. De kwallen lieten ons gelukkig met rust...
Ook een lesje yoga gedaan bij een hotelletje. Dat was lang gelden zeg! Even de stramme ledematen oprekken. Dit was bijna direct aan zee, dus ook hier weer het gebeuk van de golven op de achtergrond.
Gelukkig heb in het Yala nationaal park kuddes olifanten gezien (met kleintjes erbij.. aaaawwwww!) En 2 luipaarden. Helemaal onder het stof gecrossed na de safari, maar wel gaaf.
Onderweg aan de kust zag ik trouwens overal nog wel herinneringen aan de tsunamie. Veel kerkhoven recht aan het strand, monumenten en verlaten huizen, waarin de eigenaars nooit meer zijn teruggekeerd. Heb ook wat mensen gesproken die de tsunamie hebben mee gemaakt. Indrukwekkend....
Nu alweer 5 dagen in Maleisie. Het aankomen in Kota Kinabalu voelde voor mij een beetje als terugkeren in bekend terrein. Misschien is het omdat ik al eens op het westelijk schiereiland ben geweest of misschien ligt het aan het feit dat de mensen je hier wat meer met rust laten. Dat voelt wel een beetje als een verademing vergeleken met Sri lanka, waar iedereen je op straat aanhoudt om te vragen of je een tuktuk nodig hebt, waar je vandaan komt en of je getrouwd bent. Bij die laatste vraag heb ik de waarheid vaak wat uitgebreid door te zeggen dat ik getrouwd ben en kinderen heb om te voorkomen dat ik direct mee naar huis wordt genomen door deze en genen voor een huwelijk. Scheelt een hoop gedoe. Ze snappen vaak niet wat een alleenstaande, ongehuwde vrouw alleen zo ver weg van huis doet...
Vandaag wezen raften. Dat was erg leuk. Het water van de rivier stond door de droogte van de laatste tijd niet heel erg hoog, maar voor mij was het toch wild genoeg. 1 keer gekapseisd en allemaal uit de boot gefikkerd. Maar gelukkig niemand verdronken. Prachtige omgeving, dwars door de jungle. De heen - en terugweg met het boemelstoomtreintje was ook een hele belevenis.
Even een paar dagen rustig aan (het geld vliegt werkelijk uit mijn portemonnee!!) En dan het avontuur dat mount Kinabalu heet. De top is zo'n 4 km. Niet zo hoog als de Kilimanjaro die ik ooit heb gelopen, maar zeker een uitdaging...
Daar ga ik me de komende dagen fysiek en mentaal eens even op voorbereiden...
Hoe is het trouwens met de regen en waterschade bij jullie? Hier ook 2 dagen flinke regen gehad...
Voor degenen die moeten werken: werk ze en voor degenen die vakantie hebben: geniet ervan!
En speciaal voor Erik Jan: heel veel beterschap en sterkte, hoop dat het allemaal een beetje meevalt en ik denk aan je hoor!
Knuffels Miranda.
En Claudia telt de uren hoor.
Leuk hoor zo'n leugentje om bestwil ( scheelt zo weer een huwelijksaanzoek ) wel spannend , allemaal uit de boot geflikkerd ( maar gelukkig niemand verdronken ) zo maak je nog eens wat mee . Je vraagt ons naar het weer ?? hier wonen wij op de droogste plek van Nederland ( wat of geen regen ) maar in de rest van Nederland is het dweilen met de kraan open !!! Moniek en Richard hadden flink wateroverlast op de camping van Beekse Bergen . En in het ooste van het land is er ook aardig wat gevallen . Maar vanaf nu gaat het weer de goeie kant op !!! groetjes van hier en geniet van alles !!! Dineke
Wat een andere wereld. Prachtig.
Geniet se en leuk weer even wat van je te lezen en te zien dat alles goed met je gaat.
Gr petra
Zo te lezen gaat het allemaal goed en gezellig met jou.Ik geloof graag dat het veel indruk gemaakt heeft om NU nog de resten van de tsunami tegen te komen,Kun je na gaan wat een ravage dat geweest is.
Ook in het yala park olifanten met jonkies tegen komen,dat is geweldig.Verder niet te gevaarlijke dingen doen,want je heb nog meer op je verlanglijstje staan en daar zijn wij òòk benieuwd naar.Dus doe voorzichtig en nog een mooie reis,tot de volgende keer
Fijn om weer je verhalen te lezen en je foto's te zien. Het is voor mij echt genieten en zeer herkenbaar, vooral de indrukwekkende kustweg op Sri Lanka met alle tsunami herinneringen en al die olifanten (groot, klein en gehandicapt!) in het olifantenweeshuis. En wat kunnen ze rennen als ze het op hun heupen krijgen! Je bent nu alweer in Maleisië. Daar ga je weer een berg beklimmen. Spannend hoor. Een goede voorbereiding en veel plezier daar. Groetjes, Mieke.
dan is er al een paar keer in het weekend een fikse depressie geweest die uitmonde in een wolkbreuk met wateroverlast .niet in heelnederland hoor..........afgelopen dagen [drie ] is er een varendcorso door de streken delft wateringen westland en dan ooknog Maassluis vlaardingen tot nogtoezonder [verkeerde geluiden ] zouden de kinderen van moniek zeggen .....regen bedoelen ze ..........
ik weet niet of je berg al beklommen is maar dat zal best wel een hele klus geweest zijn voor de komende tijd fijne dagen met veel nieuwe dingen om te ontdekken he
kus van mij met een knuffel doei lief
Heb je nog geen geldBOOm gevonden daaro?
Knufff, EJ