Luiaards en zandvlooien

Hallo allemaal,

Het is veel te lang geleden dat ik geschreven heb. Excuses daarvoor. Ik ben gewoon te lui geweest om een verhaal te typen. Gelukkig heb ik het wel allemaal in mijn dagboek staan wat ik allemaal weer beleefd heb.

Na een beetje saaie kerst in Cristchurch, ben ik naar Costa Rica gevlogen, met een tussenstop in Los Angeles. Heb daar even over de Walk of Fame gelopen op Hollywood Boulevard en wat gegeten bij het Hardrock cafe. Beetje gekke bedoening daar... Allemaal mensen verkleed als Captain Sparrow en Spiderman die dan met je op de foto willen.

Costa rica is echt een prachtig land! Mooie stranden (wit en zwart), prachtige regenwouden, rivieren, koffieplantages en vulkanen. Die vulkanen heb ik echter helaas niet in volle glorie kunnen aanschouwen, omdat het steeds bewolkt was en regenachtig. Maar een goede wandeling is altijd fijn, dus heb ik bij La Fortuna de Cerra Chato vulkaan beklommen in de hoop op de top een prachtig uitzicht te hebben op de Arenal vulkaan. Het was een hele steile klim van 4 uur, veel modder en klauteren. En toen ik eenmaal boven was, zag ik niks dan wolken en mist. Ik ben afgedaald naar het kratermeer maar ook daar zat ik midden in de wolken. Ik kon niet eens zien hoe groot het meer eigenlijk was. Beetje jammer zo zonder uitzicht!
In ieder geval wel een goede workout. Ik heb nog een paar dagen van de spierpijn kunnen genieten!

Een van de mooiste dingen die ik heb gezien was in Playa Ostional. Honderden schildpadjes die uit hun ei kruipen op het strand en dan hun weg zochten naar de oceaan. Fantastisch gezicht! Ze moeten dat eigenlijk doen voordat het helemaal licht is, dus ik stond al om kwart voor zes op het strand. Als het eenmaal licht is komen de vogels die zo'n lekker babyschildpadje wel rauw lusten. Na zonsopgang werden er dan ook veel opgegeten door de vogels, voordat de schildpadjes de zee bereikten. Ik heb er nog een aantal geholpen door ze snel naar de zee te brengen, maar uiteindelijk doet de natuur gewoon haar werk. Gelukkig doen de inwoners van Ostional veel werk om de schildpadden te beschermen en is het aantal schildpadden weer groeiende.

In Tamarindo heb ik leren Freediven. Dat is dus duiken zonder tank. Ik ben nu officieel een freediver level 1. Het is best lastig want je moet je adem inhouden en dan zo lang mogelijk onder zien te blijven. Maar dat is te trainen. Blijkbaar kunnen sommige freedivers wel 10 minuten onder blijven! Ik heb het op ongeveer een minuut gehouden en ben tot 13 meter gekomen. Had wel last van mijn oren want als je zo snel naar beneden gaat, is de druk op je oren erg groot. Het 'klaren' lukte bij mij slecht. Maargoed, reden temeer om door te gaan totdat het wel goed gaat!

Oud en nieuw heb ik ook in Tamarindo gevierd, op het strand. Het normaal rustige surf en strandplaatsje Tamarindo was met oud en nieuw een luidruchtige en drukke partyplace. Iedereen was de hele avond op straat aan het borrelen met muziek uit hun auto's. Ik had twee italianen gevonden in mijn hostel waarmee ik die avond mee op pad ging. Rond twaalf uur waren we op het strand om te proosten en het vuurwerk te zien. Ja, die Tica's houden wel van een feestje! Na twaalven naar een club gegaan om wat te dansen en uiteindelijk rond 4 uur ingestort en teruggegaan naar het hostel en al mijn 11 kamergenoten in de slaapzaal. Moe maar voldaan.

Cahiuta is een heerlijk dorpje aan de caribbische kant van het land. Daar zijn de mensen ook zwarter en meer rasta en reggae. In tegenstelling tot de pacifische kust waar de mensen wat lichter zijn en meer latino met hun salsamuziek. In Cahuita heerlijk gerelaxed aan het strand en het nationaal park bezocht met zijn luiaards, aapjes en wasbeertjes. Een wasbeertje probeerde zelfs mijn tas open te maken! En toen ik hem probeerde weg te jagen beet hij in mijn hand.. de doerak! Gelukkig niet hard, dus ben ongedeerd gebleven.
Op het strand heerlijk te pakken genomen door de zandvlooien. K@*beesten! Nu overal bultjes en jeuk

Ben ook naar het luiaarden opvangcentrum geweest. Hartstikke leuke beesten. In het centrum worden de weesjes en de gewonde dieren opgevangen en zonodig behandeld. En als het enigszins mogelijk is, worden ze weer uitgezet in het wild. Maar helaas zit dat er voor de babyluiaard weesjes niet in. Die hebben namelijk nooit van hun moeder geleerd hoe ze kunnen overleven in het wild en zouden ze het dus niet redden als men ze terug in het wild zouden plastsen. Deze luiaards zijn dan ook voor altijd inwoners van de opvang. Maar ik kreeg de indruk dat ze goed verzorgd werden en ik vond ze er tevreden uitzien. Ze lijken de hele dag te glimlachen. Zo schattig!!
Helaas wordt er niet meer geknuffeld met de luiaards door toeristen. Dat staan ze niet meer toe, omdat de beestjes erg gevoelig zijn voor allerlei bacterien van de mensen en alle chemicalien die gebruikt worden, zoals antimuggenspray en zonnebrandcreme. Daar kunnen ze niet goed tegen. Dus mijn opdracht 'luiaard knuffelen' die ik van Maartje heb gekregen, kon ik helaas niet uitvoeren. Jammer!

En vandaag vlieg ik alweer naar Brazilie, mijn laatste avontuur van deze reis. Ergens wel jammer dat de reis ten einde gaat komen, maar toch ook wel fijn om weer naar huis te gaan. Ik begin iedereen namelijk wel erg te missen. Mijn paps en mams en de familie en al mijn vriendjes en vriendinnetjes... en de gezelligheid op t werk... Nog een maandje en dan zie ik jullie weer!

X Miran.